Als een dierbare overlijdt, ontstaat er een golf van allerlei gevoelens. Afhankelijk van iemands leeftijd, een plotseling of verwacht overlijden, de band die je met diegene hebt en hoe je zelf als persoon bent. Iedereen -ook binnen hetzelfde gezin- beleeft het verlies op zijn of haar eigen manier. Waarom doet rouwen zo’n pijn, en wat gebeurt er in je hoofd als je brein rouwt?  

Plattegrond met herinneringen

Het brein geeft de voorkeur aan gewoonten en voorspelbare informatie, aan vaste routes en gebaande paden. Het maakt als het ware een plattegrond -soort Google Maps- in je hoofd met ontelbare ervaringen, met herinneringen en beelden. Allemaal opgeslagen in je ‘werkgeheugen’. Je brein verandert als je van iemand houdt. Die ander zit helemaal verweven in je systeem, in jouw Google Maps. En als je diegene dan verliest, moet je brein een hartverscheurend en pijnlijk probleem oplossen. Je brein rouwt als het ware.

Updaten

Dat updaten van je brein gaat niet in één keer. Er zijn ontzettend veel ervaringen nodig om die nieuwe wegen te kunnen vinden. Het duurt dus even voordat het echt in je brein doordringt, dat die ander er niet meer is. Je wéét het, maar je voelt het nog niet. Je lijkt hem of haar soms nog te horen, te zien of te voelen.

Rouwen is een zoektocht

Om te rouwen is het nodig om te leren leven in een wereld zonder degene die je liefhebt. Rouwen is een zoektocht, waarbij je weer een beetje grip krijgt op die situatie en je jezelf hervindt. Het is aftasten. Dat gaat met vallen en opstaan. Je leert leven in twee werelden, één mét en één zonder die ander. Voor je brein betekent het, dat je geliefde tegelijkertijd zowel verdwenen én altijd aanwezig is. Voor jou leeft die lieve mens voor altijd voort. Die verbinding met hem of haar zal blijven. De herinneringen draag je voor altijd met je mee.

Heb je hulp nodig bij rouwverwerking, kijk dan op: Omgaan met verlies en rouw. Of neem contact met ons op: 040-2128212.

© Eclips Uitvaarten, mei 2023